ตามคำสั่งของกรมสรรพากรที่ป. 102/2544 คำว่า "เงินได้ของนักแสดงสาธารณะ" หมายความว่า เงินได้พึงประเมินหรือค่าตอบแทนจากการประกอบอาชีพนักแสดงสาธารณะตามวรรคหนึ่ง รวมถึงรางวัลและประโยชน์ใดๆ บรรดาที่ได้เนื่องจากการแสดงหรือการแข่งขัน เช่น ค่าพาหนะในการเดินทาง ค่าเบี้ยเลี้ยง ค่าที่พัก หรือค่าใช้จ่ายอื่นๆ ไม่ว่าจะจ่ายตามจำนวนคราวที่แสดงหรือแข่งขัน จ่ายเป็นการเหมา หรือจ่ายในลักษณะอื่นทำนองเดียวกัน
จากคำสั่งของสรรพากรนี้ จึงสรุปว่าเงินได้ของนักแสดงสาธารณะก็คือเงินได้ที่บุคคลใดก็ตามประกอบอาชีพที่เป็นการแสดงสาธารณะแล้วได้รับค่าตอบแทนกลับมาไม่ว่าจะมาในรูปเงินหรือค่าใช้จ่ายอื่นๆ ที่เกี่ยวกับการแสดงหรือแข่งขันในการแสดงนั้นๆ
แต่ถ้าบุคคลนั้นไม่ได้ประกอบอาชีพตามความหมายของนักแสดงสาธารณะ แล้วได้รับค่าจ้าง ค่าจ้างนี้จะยังไม่ถือเป็นเงินได้ของนักแสดงสาธารณะ ต้องมาดูเนื้องานก่อนว่า งานที่ได้รับนั้นเข้าข่ายการแสดงหรือไม่ เช่น บุคคลธรรมดาที่เป็นพิธีกรตามงานอีเว้นท์ต่างๆ ถ้าบุคคลนี้เป็นแค่พิธีกรอย่างเดียว รายได้จากงานพิธีกรนี้ก็จะไม่เป็นเงินได้ของนักแสดงสาธารณะ แต่ถ้าบุคคลนี้มีการแสดงในการเป็นพิธีกรด้วย รายได้จากการงานพิธีกรนี้ก็จะเป็นเงินได้ของนักสาธารณะ ซึ่งบริษัทที่จ้างงานบุคคลนี้ก็จะสามารถลงเงินได้ของบุคคลนี้ว่าเป็น "เงินได้ของนักแสดงสาธารณะ" ในใบหักภาษี ณ ที่จ่ายได้ทันที แม้ว่าอาชีพของเขาไม่ใช่นักแสดงสาธารณะก็ตาม
คราวนี้ก็จะมีอีกประเด็นหนึ่งคือ เป็นนักแสดงสาธารณะตรงตามที่สรรพากรกำหนด แต่รับงานที่ไม่ใช่งานแสดงสาธารณะ เช่น เป็นนักแสดงมืออาชีพแต่รับงานเป็นพิธีกรกล่าวนำเปิดงานงานแสดงสินค้า โดยเป็นแค่พิธีกรอย่างเดียว ไม่มีการแสดงใดๆ ทั้งสิ้น แบบนี้ เงินได้จากการจ้างงานนี้จะไม่ถือเป็นเงินได้ของนักแสดงสาธารณะเพราะไม่มีการแสดงตามความหมายที่สรรพากรกำหนด บริษัทว่าจ้างจึงลงว่าเป็นแค่ ค่าจ้าง ค่าพิธีกร ค่าบริการ ในใบหักภาษี ณ ที่จ่าย
การที่บริษัทว่าจ้างลงใบหักภาษี ณ ที่จ่ายแตกต่างกัน จะทำให้การยื่นจ่ายภาษีแตกต่างกัน เพราะถือว่าเป็นรายได้ที่แต่ต่างกัน การหักค่าใช้จ่ายในการคำนวนภาษีก็จะต่างกัน ตอนหน้าเราจะมาดูว่าการหักค่าใช้จ่ายในการคำนวนภาษีของเงินได้ของนักแสดงสาธารณะกับค่าจ้างนั้นต่างกันอย่างไร
